οσχοβόρος

ὀσχοβόρος, -ον (Α)

αυτός που κατατρώγει τους νεαρούς βλαστούς, που καταστρέφει τα νέα κλωνάρια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄσχος «κλαδί αμπελιού» + -βόρος (< βορά), πρβλ. αιμο-βόρος].